BAB PANEMBAH MANUNGSA (5/4/2023)

“  BAB PANEMBAH TUMRAPING MANUNGSA “

Jaman seniki sinten ingkang boten remen ngawontenaken Pangaosan utawa Pengajian,tapi sejatining kagem pengajian utawa Ngaji punika kurang maedahi-kurang nambahi pangertosan...? 

Kenging punapa mekaten...? 

Sebab Lumrahipun jaman mbiyen pengajian punika namung mirengaken sesisih mawon, sebab  tembung-e : Ngaji---sing manga mung siji, dados kurang adil, kenging napa kurang adil, amarga namung mirengaken sepihak mawon — lan secara jumlah punika katahipun namung pihak pendengar.Lan menawa kersa bersikap adil pendengar dipun paringi wektu / kesempatan kagem taken (Tanya Jawab/Komunikasi 2 arah) menawa wonten tembung-kalimat ingkang sejatine dereng mudeng utawa dereng di mangertosi.Kanthi soal / tanya jawab mekaten  dados saged nambahi pangertosan ugi nambah ke-iman-anipun / keyakinanipun.

Jaman siki kanthi majuning kahanan lan uga anane media komunikasi - Ngaji  bisa tanya jawab dadi bisa komunikasi 2 arah

Ngaji - Ngasah Jiwa

Jiwane terasah mestine dadi landep lanthip pikir ati lan pakartine dadi luwih becik.

Kagem Wong Jawa tembngipun “ Wejangan “ lan pancen paling gampang lan kepenak punika uga mirengaken “ Wejangan  “. Nanging menawi cara mekaten terus ingkang dipun kulina-ake uga mengke andadosaken nalar ora bisa mulur lan ora  bisa owah kapercayan lan gegebengan kang permathi.Mboh bilih Ingkang becik punika inggih anganggo cara soal-jawab wau ( Tanya Jawab ) utawi kanthi ngawontenaken Sarasehan kagem gosok ginosok

Soal-Jawab ing sarasehan kagem gosok ginosok tumraping para kadang,punika “ PERLU “ sebab kagem kita ingkang dereng jelas perlu Takon ( Pitakon ).Lan gawe pitakonan iku ya...Gampang ya...Angel ,lan kagem medalaken pitakon iku uga perlu patrap / sikap uga empan papaning pitakon,lan perlu mawa tembang utawi tembung kang perlu tinata kanthi permathi.

Kanthi  pitakon uga iku bisa ketitik sepira kawruhe sing takon,akhir-e bisa ngukur sepira pangerten-e

Kagem Kawruh---ngelmu  kasunyatan / Kajiwan / Kasukman / karohanian / ka-Allah-an / kabatinan / Sangkan Paran / Ngelmu / Kasampurnan cara saiki ing jaman modern jarene nyebut-e “ inner world / Dunia Dalam “  punika menawa di pun Jinggleng utawi di pun ringkes namung dados  4 ( Sekawan ) bagian :

1.      Penerangan Bab Sesembahan (Gusti / Pangeran / Allah,dst.)

2.      Penerangan Bab Tilar Dunya / Tinggal Dunya – Titis   Ing   Pathi

3.    Penerangan Bab Dalan-e Pangudi — Makhripate  ( cara agama islame ) -- Cara lakune bisa     tumuju marang kang  Sinembah (Gusti / Pangeran / Allah dst.)

4.        Penerangan Bab Ingkang Gaib Gaib

Kagem sedaya punika pemahamanipun kedah urut.Ora bisa mluncat mluncat misal : amarga sampun rumaos sepuh / tuwa mula langsung milih sinau “ Ngelmu  Tuwa  “ amarga kuwatir kaselak mbok-seda / tilar dunya mula kang di perlokake golet wejangan mung bab patrape wong arep tinggal dunya sementara penerangan liya liyane ora dadi kawigatene.

Cara Agama Islam : “ I n n a a l l i l a h i   w a   i n n a i l l a h i  r o j i ’ u u n  “  Saking Allah bali marang Allah.Nanging banjur arep bali menyang endi..? Lha...wong babagan ke-Allah-an baen deweke tesih ragu ragu iman lan iktikade..?

Semono uga kang ngudi makripat ( cara islam-e ),mangka durung jelas masalah ke-Allah-an,apa kang arep di makripat-i yen iman lan iktikade tesih semang semang / ragu ragu...? Luwih becik teberi nglakoni sembahyang sarengat baen.

Menawa wong kang durung oleh penerangan kanthi jelas,serta durung ngancik tataran apa apa padane wong lelungan kang sedyane mung arep nonton edi endahing paran,ora ngerti kang adi endah iku apa lan deweke iku ana ing kutha ngendi...?

Ngrembug bab kawruh kasunyatan iku uga perlu mangerteni patitising tembung kang dipun maksud  tembung “  KASUNYATAN  ”.Awit tembung kang di pigunakake ing andaran kasunyatan iku akeh akeh-e tembung Arab utawa Sansekerta kang wis pada mingsed karo tegese kang bener.

“ KANGGO NGANGSU KAWRUH IKU ORA PERLU MADAK MADAKNA BARANG KANG PANCEN ORA PADA ”,dadi ora marakake dadi bingung,nek bingung kebablasen dadine...? Bisa mlebu bangsal Yankeswa / Pelayanan Kesehatan Jiwa  RSU Banyumas,utawa istilahe kena Penyakit Jero-Jeroan lan mengke pinanggih kula sederek...? Melasi mbokan...? Sing Sejatine sing Melas-i iku Tukang Kayu,menawa pun di pelas / di gosok kan dadi alus-e. “ Ora ana jarat-e wong belajar Ngelmu Kasunyatan dadi kaya mengkono ( Dadi Kenthir / Gemblung) “ ,nek ana kedadeyan kang kaya mengkono bilih amarga niku wau berarti dereng jelas / dereng mudeng utawa dereng P A S  alias mluncat mluncat / mleset saka dalan anggenipun ngangsu-ngonceti kawruh. Mula wong Jawa Panganggone “  Blangkon  “ mengku karep Menawa Durung Gamblang / Durung Mudeng mesti takon-e.Blaka Suta wong mengkono Anane,mungguh ketemu men dadi Pener-e.

“ Kasunyatan “  tembung jawa asal saka tembung lingga “ Nyata  “ kang tegese “  Haq ”.

Nanging “ Kasunyatan “ kang asal saka tembung Sansekerta iku“ Sunyata =babagan Surya  = babagan   Suwung  “ iki mengku teges wis tekan tataran makripat / arifin cara agama islam-e.

Kajiwan karo Karohanian iku tegese pada yaiku kawruh babagan Jiwa – Roh .Lire badan alus.Nanging wektu saiki tembung Jawa iki akeh kang mung ateges Budi Pekerti,terkadang ateges semangat/motivasi,malah ana kang mung ateges .... napsu,iki pancen dudu kawruh ka-Allah-an awit Roh-Jiwa iku dudu Allah.

“ Kasukman “ iku luguning teges ; “ Kailangan “ awit Suksma iku tegese ilang utawa ora kasatmata,nanging wis wiwit kuna mula Gusti Allah iku sok sinebut Hyang Suksma,mulane kawruh kasuksman iku uga di anggep pada tegese karo kawruh ke-Allah-an.

“ Kabathinan “ iku luguning teges Sakabehing kawruh kang dudu babagan lair,dadi gampiling contho punika sawernaning ngelmu aji jaya kawijayan-guna kasantikan – cara pangertene wong seniki,menawa kados mekaten iku mau dadi dudu kalebu kawruh ke-iman-an,lha...nek kaya mengkono iku dadi pancen dudu kalebu kawruh Ka-Allah-an.

Nanging menawa purun nglaras “ Kebatinan / Kabatosan saka tembung Batos / Bathin artine Gaib,Ngelmu kabatinan berarti Ngelmu babagan ingkang Gaib gaib,dados sedaya ngelmu ingkang Gaib niku kalebu ngelmu kabatinan.Allah iku gaib...Gusti uga gaib,Jin setan dst...uga gaib...? Pripun...? Bathin di sebut gaib,sebab bathine antara wong siji lan sijine wong uga beda beda,ora pada  lan ora bisa di mangerteni.

“ Ngelmu Tuwa  “ iki karepe uga kawruh bab Sampurnaning Pati sebab ujare umum wong tuwa iku wis perek karo Pacul-e / Kubur-ane,kari nunggu suk kapan matine---wis cepak matine.Iki awur awuran.Wong arep mati iku ora nonton umur,alias saka kepareng-E uga pancen wis mestine ,dadi ora kur cengkir tok sing biasane tiba nglemah,tapi bluluk be-cokan akeh sing pada tiba nglemah.

“ Sangkan  Paran  “ iku kawruh kang nerangake Sangkane / Asal-e duk durung tumitah kepriye,lan parane  (Ing tembene mengkone)   kepriye..?  Dadi  umpama-a  ora  menceng   iya   iki   kang  sinebut “ Ngelmu  Kasampurnan  “.

“ K e – A l l a h – a n “ iku tetembunge Bahasa Indonesia iku Ke-Tuhan-an “ kawruh nerangake bab Dat,asma,afngal lan kena di jembarake uga bab cara ngabekti marang Allah lair lan batin iya “ Sarengat-Tarekat-Hakekat lan makripat “.

Bab tembung Allah iku pancen bener mung “ Asma “ utawa “ Aran “ yasane manungsa iki.Dene si manungsa oleh-e yasa / gawe aran iku manut bangsa / bahasa-ne lan panganggepe dewe-dewe. Pancen Kang  Gawe tembung “ Allah “  iku wong  “ Arab “ ,tegese “ Kang di Sembah.”

Nek  Bangsa/Basa wong Jawa ngaturi jejuluk “ Pangeran “ tegese kang “ di Kawulani / di Ngengeri “.

“ GUSTI “  mengku teges “ Bagus bagusing Ati ”.

Ing Bahasa indonesia kasebut “ Tuhan  “ tegese “  Tuan  “ utawa “ Majikan / Bendara “

Ning aja kongsi mandeg kabeh mau mung pangaran-aran utawa Asma tok,nggih...? Sebab sakabehing Aran ora peduli mung pangaran-aran utawa kang di arani “ Mesti   Ana – ne ”.

Uga ana tembung “ Aja seneng marang  barang kang daden-daden,lan uga aja sengit marang barang kang daden-daden sebab ing kana uga ana sing Dadi.”

Sebab saben wujud/bentuk,uga saben tembung mesti ana kang lungguh,nglungguhi---ingkang Gaib.

Bahasa umum-e saben ukara/tembung iku ana Khodame utawa ana isine lan sing ngiseni

Bahasa Spiritual-nya ” Tuhan itu tiada bentuk-tiada ujud,tiada rupa,tiada warna ( ora  Kantha-Kontho ora Warna ) dan Tuhan itu Maha Pencipta,Menciptakan segala  apa yang ada di langit dan segala apa yang ada di bumi beserta isinya tetapi setiap Ciptaan yang ada dan setiap bentuk yang ada adalah merupakan Bentuk-Nya-Wujud-Nya merupakan Bentuk---Wujud  Dia.”

Bab ana utawa ora ana,kejaba gumantung arane iku aran anggep anggepan utawa ketemu ora ketemu anggone nggolethi,sumangga iki kanggo contho wiwit kang kasar tekan kang alus,mengkene :

Basil ana utawa ora ana..? Basil iku rak terang ana,ta..? Nanging biasane kita yakin anane yen kita tonton sarana Microskoop 

Atoom iku ana utawa ora ana ..? Atom iku rak terang ana,ta..? Nanging luwih lembut ketimbang basil,mulane kanggo ngyakinake anane ora sarana microskop yaiku sarana piranti liyane kang misahake si atom saka barang kang ana atom-e.

Rupa abang rak terang ana,ta..? nanging di tontona nganggo microskop di pisaha nganggo cara kepriye wae,ora bisa.Bola bali mung bisa kepethuk karo barang kang ketempelan si abang,kaya ta kembang wora waribang. 

Rasa pedes ana,ta...? Nanging ora bisa di nyatakake nganggo microskop utawi piranthi pemisah, bola bali mung bisa kepethuk karo barang kang kadunungan si pedes,kayata Lombok.

Hla...Dina Ahad terang ana,ta...? Nanging kepriye carane ketemu karo si Ahad mau...? Kang luwih alus ketimbang si abang karo si pedes...? Yakin kita kepethuk karo si Ahad mestine ora kaya kepethuk karo Inyong-e --- “ Thuuk “ mengkene kiye.Umpama weruh kantor kantor pada tutup,sekolahan lan gadeyan uga pada tutup,ndadak kelingan wingi sore mambu wong ngobong menyan,....................rak iya banjur bisa netepaken yen wektu iki ( Dina ) Ahad temenan,ta...?

Kita yakin anane kang sinembah lan kita manungsa iku ora kuwagang utawa ora duwe daya kekuatan apa apa,sedaya saking kehendak-E.

Menawa ora yakin,cobanen menawa kita mapan turu,prentahen mata siji turu siji melek bisa ora,rak ora bisa to...? Mula kita kedah yakin ana-Ne amarga ana mesti ana kang nganakake.

Bab Panembah punika duk mengkanane para sepuh – sesepuh kita mbagi wonten sekawan :

I. S E M B A H   R A G A

·         Sembah Raga ( Sikap Tubuh / Badan ) puniku pakartine wong  amangang laku,sesucine asrana saking warih (wudlu),kang wus lumrah shalat wajib limang wektu,wantu wataking wawaton.

·         Ing uni uni durung,sinarawung wulang kang sinerung,lagi iki bangsa khas ngetoken anggit,mintokken kawignyanipun,sarengate  elok – elok.

II. S E M B A H   C I P T A

Sembah Cipta ( Sikap Pikir ) Ciptane tansah nyipta panggawe utama,isi eling marang Pangeran Ingkang Maha Tunggal,Pelenging Cipta ngiblat sawiji marang palenggahaning Gusti,ing telenging Urip,iya telenging sanubari.

III. S E M B A H   K A L B U

Sembahing ati ( Sikap Hati )  kang tansah sinucen kanthi mangun watak utama.Esthining ati-manah bekti tresna marang Gusti,setyane tumanem ing ati,awan apa bengi,ing paran apa ing panthi,tetep mastuti ing Gusti,pineleng jroning ati  kang sinuci.Mobah mosiking ati,tansah nyeyadhang sihing Gusti,Ora ana sawiji wiji kang gawe goncanging ati,awit kang kaesthi mung mituhu dhawuhing Gusti,kanthi tuntunan lan padhanging Sang Guru Sejati

IV. S E M B A H   R A S A

Sembah Rasa ---  Iku “  R A S A – N  E  “ tansah karasa manembah ing Gusti.Marga rasa tresna bekti lan gandrung sumiwi ing Gusti saya ndadi,mula rasa pangrasane tansah karasa umareg ingarsane Gusti.Pepindhane kaya rasa pangrasa  wong kang kapisah karo kekasihe kang den tresnani (digandrungi) sanadyan kapisah adoh,nanging ana ing rasa pangrasane kekasihe kaya sinandhing  gumanthung telenging jejanthung ,cumanthel pandoming netra.

@ @ @   G  A M  B  U  H

Samengko ingsun tutur, sembah catur : supaya lumuntur. Dhihin : raga, cipta, jiwa, rasa, kaki; ing kono lamun tinemu, tandha nugrahaning Manon. ( Wedhatama Winardi ).